پژوهشگر گرامی،شما با عنوان .بررسي مکتب نقاشي اصفهان و تاريخچه و ويژگيهاي آن و مروري بر ويژگيهاي نقاشي دوره ي صفويه. وارد وب سایت شده اید برای دریافت فایل می توانید به ادامه مطلب بروید./بررسي مکتب نقاشي اصفهان و تاريخچه و ويژگيهاي آن و مروري بر ويژگيهاي نقاشي دوره ي صفويه/بررسي مکتب نقاشي اصفهان و تاريخچه و ويژگيهاي آن و مروري بر ويژگيهاي نقاشي دوره ي صفويه|30012039|iqd40217142|

⚡دانلود

با انتقال پايتخت از قزوين به اصفهان در زمان شاه عباس اول در سال 1000 ه.ق/969 ه.ش و عزيمت هنرمندان به اين شهر،در نقاشي ايران تغيير و تحول کلي پديد آمد و هنرمندان براي ارايه کارهاي هنري خود فرصت و امکان بيشتري يافتند.در اين دوره،نقاشي از درون صفحات کتابها و تزيين آنها بيرون آمد و به صورت تک ورق رواج يافت. بيشترين موضوعي که نقاشان اين دوره به تصوير کشيده اند عبارت است از: زندگي عامه مردم و درباريان و به خصوص به تصوير کشيدن اشراف يا لباسهاي فاخر و الوان.در اين دوره تک چهره سازي در نقاشي رواج زيادي پيدا کرد،شايد دليل عمده اين کار آشنايي هنرمندان دوره صفوي با آثار هنرمندان ممالک اروپايي بود،به دليل آن که اين دوره در حقيقت آغاز ارتباطات نوين با جهان غرب بود،چيزي که در دوره هاي بيشتر بدين صورت امکان نيافته بود. (1)

مکتب دوره دوم صفويه با حکومت شاه عباس اول آغاز مي شود که در واقع دوران نزول هنر نقاشي (نگارگري ايراني) و نفوذ هنر اروپايي است و به پيروي از نقاشي هاي ديواري کليساهاي اروپا نقاشي هاي ديواري در کاخها و خانه هاي بزرگان اين دوره شروع مي شود.مکانهايي که در آنها نقاشي هاي ديواري فراواني ديده مي شود عبارتند از: عالي قاپو،چهلستون،کليساي وانگ و خانه هاي سوکياس در جلفا.

سبک اين دوره،چه در نقاشي ديواري و چه در نقاشي هاي ديگر (پارچه،کاغذ و چوب) از روي اندامهاي کشيده تر افراد اين دوران و تغيير شکل کلاه قزلباش قديم،عمامه هاي مختلف بزرگ،زربفت و راه راه و گاه نيز کلاه فرنگي مشخص مي شود.در اين دوره هنرمند به مقدار زيادي از قيد تصويرگري براي کتاب رها مي شود و آثار خود را بر روي ديوارها نقش مي کند و ظهور گسترده نقاشي ديواري مشخصه ي اين دوران است.ازاين دوره تحولات عمده فرهنگي هنري،به خصوص هنرنگاري ايراني آغاز مي گردد و هويت اصلي نقاشي و فرهنگ ايراني به شدت تحت تاثير فرهنگ اروپايي قرار مي گيرد. (2)به اين نکته بايد توجه کرد که شاه عباس دوم مشوّق و مروّج فرمهاي نقاشي اروپايي بود و در اين باب هم تلاشهايي نمود.در قرن 18 ميلادي،نفوذ غرب و اشکالات سياسي درون جامعه اي ايراني،موجب اضمحلال و قناي نقاشي ايراني (خصوصا مينياتور به لحاظ تاثير تکنيک هاي غربي و نقاشي رنگ و روغني) و تعدادي از هنرهاي دستي (رنگسازي،فلزکارب،کاغذ سازي،جلد سازي و قالي بافي) وقتي شد که نتايج آن در سالهاي بعد در دوران قاجار مشاهده گرديد و حتي تا امروز هم باقي است.(3)

جزییات بیشتر📜